Królestwo Czech było średniowieczną monarchią, która władała sporą częścią Europy od końca XII wieku aż do wybuchu I wojny światowej. Jeden z władców królestwa Czeskiego - Ottokar - wybudował zamek Samobor w połowie XIII wieku. Wkrótce jednak zamek przeszedł w ręce sił chorwacko-węgierskich.

Zamek stoi na terenie współczesnej Chorwacji niedaleko granicy ze Słowenią. Od miasta Samobor dzieli go zaledwie 10 minut spacerkiem. Jedynym zachowanym oryginalnym elementem zamku jest wieża strażnicza. Wszystkie pozostałe zostały dobudowane w późniejszym czasie.

Celem wzniesienia zamku Château Gaillard w 1196 roku przez Ryszarda Lwie Serce była obrona angielskich posiadłości w Normandii. Nie minęło wiele lat, a Jan bez Ziemi (brat Ryszarda) utracił zamek na rzecz króla Francji Filipa II Augusta.

Zamek ostatecznie został opuszczony w XVI wieku, a następnie zburzony na zlecenie Henryka IV. Spora część murów wewnętrznej części fortyfikacji zachowała się jednak w bardo dobrym stanie.

Dunnottar to tzw. fort cyplowy. Budowla położona jest na wschodnim wybrzeżu Szkocji. Przez lata zamek odgrywał kluczową rolę jeśli chodzi o wszelkie utarczki na linii Anglia - Szkocja. Najsłynniejszy mężczyzna noszący spódniczkę - William 'Braveheart' Wallace - oblegał i odebrał zamek Anglikom w 1297 roku (to właśnie głównie tam toczy się akcja filmu z 1990 roku).

Zamek Menlo przez sporą część swojego istnienia był w rękach rodziny Blake'ów. Budowla miała się świetnie, aż została niemal całkowicie zniszczona przez pożar w 1910 roku. Podobno jeden z pracowników rodziny uciekł przed szalejącymi płomieniami po bluszczu, który już wtedy gęsto obrastał mury budowli. Ten sam bluszcz okala dzisiaj ruiny zamku.

Nie wiadomo, kiedy zamek został zbudowany. Wiadomo natomiast, że budowla pełniła funkcję typowo mieszkalną - a nie militarną.

Zamek w Olsztynie położony jest na wyboistym wzgórzu wśród wapiennych skał. Pierwsza wzmianka o budowli pochodzi z 1306 roku, jednak - jak wykazały badania archeologiczne - warowna twierdza została zbudowana gdzieś w XII wieku. Później w XV wieku twierdza została rozbudowana przez Kazimierza Wielkiego, dzięki czemu stała się jednym z najbardziej warownych zamków na pograniczu śląsko-malopolskim.

W 1587 roku zamek został mocno zniszczony w trakcie oblężenia wojsk austriackich księcia Maksymiliana. Potem podjęto próby odbudowy, jednak ostatecznie spełzły one na niczym, przez co twierdza mocno podupadła. Swoje trzy grosze dorzucili również Szwedzi, którzy w trakcie Potopu Szwedzkiego, kiedy maszerowali na Częstochowę, zahaczyli o zamek w Olsztynie, zdobyli go i splądrowali.

To był koniec czasów świetności warowni. Później próbowano go jeszcze odnowić, jednak w związku z wysokimi kosztami i niską opłacalnością przedsięwzięcia, porzucono ten pomysł. W XIX wieku chłopi powoli rozbierali mury budowli, aby pozyskać w ten sposób kamień.

Zamek Spiski to w zasadzie tzw. kompleks zamkowy pokrywający powierzchnię niemal czterech hektarów, co czyni go jedną z największych tego typu budowli na świecie. Początki powstawania tej masywnej twierdzy datowane są na XII wiek. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1120 roku. Budowla na samym początku pełniła rolę twierdzy granicznej wczesnofeudalnego państwa węgierskiego.

Później zamek kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk. Ostatecznie skończył w posiadaniu rodu Csáków, którzy nie dbali o niego odpowiednio, przez co budowla podupadła. W 1780 roku pożar ostatecznie dobił Zamek Spiski, czego efekty możemy podziwiać tam do dzisiaj.

Legendarny zamek Poenari został zbudowany przez wczesnych władców Wołoszczyzny na początku XIII wieku. Nieco później stał się główną siedzibą władców z dynastii Basarab. Potem przechodził z rąk do rąk, aż w końcu popadł w ruinę.

Zamek zyskał drugie życie dzięki legendarnemu hrabiemu Drakuli (taki przydomek nadano Władowi Palownikowi). Władca odbudował i wzmocnił mury twierdzy. Ze względu na doskonałą lokalizację i fakt, że budowla była niemal niemożliwa do zdobycia, Palownik uczynił z niej jedną ze swoich głównych fortec.

Zamek Poenari użytkowany był jeszcze wiele lat po śmierci Palownika. Opuszczono go jednak ostatecznie w połowie XVI wieku, po czym po raz kolejny popadł w ruinę. Obsunięcie ziemi w XIX wieku dodatkowo zniszczyło mury zamkowe, na szczęście szybko je naprawiono. Dzięki temu zamek można zwiedzać do dziś, a cieszy się on niezwykłą popularnością ze względu na kontrowersje krążące wokół postaci Włada Palownika.